فرو پاشی

من جامعه شناس نیستم که بخواهم عوارض فرو پاشی ناشی از مدیریت نادرست اقتصادی و اجتماعی افراد را مورد بررسی و واکاوی انجام دهم...
من یک فرد از یک جامعه  هستم که شاید خودش هم تحت تاثیر عوارض ناشی ازین سوء مدیریت و اختلاف طبقاتی قرار دارد و خودش هنوز متوجه کاردی نشده است در گوشت و خون زندگی اش فرو رفته و تا به استخوان نرسیده ،دردش را حس نکرده است...

جوانی را میشناسم که از 24 ساعت زندگی خود 18 تا 20 ساعتش را برای راحتی زندگی اش ، همسر و وفرزندش در این وانفسای اقتصادی صرف میکند، از 7 صبح تا 7 عصر ، نیروی خدماتی یک شرکت است و از 7 عصرتا 12 شب اسنپ!!!

چه قدر زمان با همسر و فرزند بودن داریم؟! چقدر نیازهای عاطفی یک خانواده را با نیازهای اقتصادی مجبور به تعویض  شده ایم که کمیت زندگی لنگ نزند؟! 

وقتی عارضه این نبودنها زیاد شد، وقتی خدایی نکرده خیانتها ، کج فهمی ها، شک ها و... شد بلای جان ، که را مقصر بدانیم؟ آخر به ما آموخته اند که یک نفر را باید مقصر بدانیم تا همه کاستی هایمان را سرش خالی کنیم! تا راحت شب خالی سر بر بالش بگذاریم و بخوابیم، اصلا مگر میتوان ذهن خسته و روح درمانده که مقصر این بد حالی را نیافته آرام گذاشت و خوابید؟؟!

چه کسی در کجای این زندگی مقصر است؟از بالا و پایین ...

از سوی مدیریت کلان اقتصادی کشور!
از آرمانخواهی و آرمانگرایی نافرجام یک انقلاب از درون پوسیده!
از بی عدالتی و تضاد طبقاتی ، انحصار گرایی و رانت و فساد !
از مدیریت یک سازمان که به جای تامین نیازهای زندگی بیشتر  افراد درون سازمان به فکر تامین خواسته های زیاده طلب سهامدار است!
از مدیران میانی که به دلیل عدم سواد و عدم فهمیدن خودشان هیزم این آتش هستند!
از خود فرد که نمیتواند توازن زندگی و کارش را و وظایفش را برقرار کند؟!
از همسر ، اطرافیان که به این واسطه به راه کج کشیده شده اند؟!
از ....

بیچاره ما و بیچاره جوانک... که ذهن و روحش در پیدا کردن کدام مقصر در کجای زندگی درگیر است ! ومتاسفانه نمیداند که باید چه کند؟ بمیرد؟ بمیراند؟ آیا راه حلی دیگر جز این بلد است؟
در مکتبی که جز میراندن آموخته ی دیگری یاد نداده است ، چه باید کرد؟

شاید لعنت! نفرین ! آه تنها کاری است که میتوان کشید غیر از میراندن!اما آیا این آه و نفرین ولعنت از بالا به پایین این هرم تقصیر کاری  از پیش میبرد؟!

امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: «از نفرین مظلوم بترسید که نفرین مظلوم به آسمان می‌رود.» آن حضرت در روایت دیگر فرمود: «بترسید از نفرین مظلوم، همانا او حقّ خود را از خدا می‌خواهد و خداوند سبحان گرامى‌تر از این است که حقی خواسته شود، مگر این که آن را اجابت کند».